Κλάιν, Φέλιξ

(Felix Klein, Ντίσελντορφ 1849 – Γκέτινγκεν 1925). Γερμανός μαθηματικός. Σπούδασε μαθηματικά στο πανεπιστήμιο της Βόνης, απ’ όπου πήρε διδακτορικό δίπλωμα το 1868. Το 1872 διορίστηκε καθηγητής μαθηματικών στο πανεπιστήμιο του Ερλάνγκεν και το 1875 στο πολυτεχνείο του Μονάχου. Τελικά, το 1880, διορίστηκε στο πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν στο οποίο παρέμεινε έως το τέλος της ζωής του. Υπήρξε ιδρυτής του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Γκέτινγκεν και αδιαμφισβήτητος αρχηγός της γερμανικής μαθηματικής σχολής. Οι σπουδαιότερες εργασίες του Κ. είναι αφιερωμένες στη μη ευκλείδεια γεωμετρία, στις θεωρίες των συνεχών ομάδων, των αλγεβρικών εξισώσεων, των ελλειπτικών συναρτήσεων και των αυτομορφικών συναρτήσεων. Οι μαθηματικές του απόψεις είναι συγκεντρωμένες στο έργο του Συγκριτική ανασκόπηση πρόσφατων ερευνών στη γεωμετρία (1872), γνωστό και ως Πρόγραμμα του Ερλάνγκεν. Οι έρευνες του Κ. στράφηκαν και στην προσπάθεια ανακάλυψης εσωτερικών δεσμών μεταξύ των διαφόρων ανεξάρτητων κλάδων των μαθηματικών και μεταξύ μαθηματικών και φυσικής τεχνολογίας. Συνεργάστηκε επίσης με τον συμπατριώτη του, Α. Ζόμερφελντ, στη συγγραφή του τετράτομου έργου μετον τίτλο Θεωρία του γυροσκοπίου (1910-23). Παράλληλα, υπήρξε ένας από τους ιδρυτές και τους εκδότες της Εγκυκλοπαίδειας Μαθηματικών Επιστημών. Επί 40 χρόνια ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού Μαθηματικά Χρονικά. Ο Κ. ήταν δυναμικός επιστήμονας και τον απασχόλησαν έντονα και τα προβλήματα της μαθηματικής παιδείας. Για τον σκοπό αυτό, πριν από τον A’ Παγκόσμιο πόλεμο, είχε συγκροτήσει διεθνή επιτροπή για την αναδιοργάνωση της διδασκαλίας των μαθηματικών σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.